Ventoux
Bert Wagendorp
Samenvatting van het boek:Bart Hoffman (48) is geboren in Zutphen, getrouwd met Hinke, ze hebben samen een dochter, Anna, en later is Bart verhuisd naar Alkmaar, nadat hij van Hinke gescheiden is. Bart ontmoette een oude vriend, André Tankink, en las in de krant over een andere oude vriend, Joost Walvoort, die genomineerd is voor de Spinozaprijs. Hij besloot André te bellen en ze spreken af bij André, in Rotterdam. Als Bart daar komt, schrikt hij, de vrouw van André, de Russische Ludmilla, lijkt sprekend op Laura, een oude vriendin van hen. Na dit bezoek bezoekt Bart ook Joost Walvoort, een vriend die natuurkundige wilde worden en David Castelen, een oude vriend van Surinaamse afkomst die nog in Zutphen woont en runt het reisbureau East West Adventures.
Bart, André, Joost en David zijn vrienden van elkaar op de middelbare school in Zutphen. Als Peter Seegers met zijn ouders, die een drijvend bordeel runnen (de Sweet Lady Jane), wordt hij snel opgenomen in het vriendenclubje. Peter schrijft gedichten en wordt daarmee al snel beroemd. Een jaar later ontmoetten ze Laura van Bemmel, die zich ook aansluit bij hun vriendenclub. Laura wordt de muze van Peter, zij begrijpt zijn gedichten en inspireert hem.
Na het eindexamen wil Joost als experiment op de fiets de Mont Ventoux beklimmen. Bart, toen al gek op wielrennen, wil graag mee. Ook Peter wil mee, hij heeft gelezen over een dichter die de Mont Ventoux beklom en boven een gedicht klaar had. Hij leent de oude Raleigh van André zijn overleden vader. De anderen gaan ook mee, maar gaan de Mont Ventoux niet beklimmen op de fiets. Ze overnachten op een camping bij Bédoin. Als ze op een dag de omgeving willen verkennen gaan Bart en Laura niet mee, zij hebben later seks in de tent. Bart mag van Laura niks tegen de anderen zeggen, maar hij merkt dat de anderen al snel weten wat er is gebeurd. De volgende dag gaan Joost, Peter en Bar de Mont Ventoux beklimmen, de anderen volgen in de auto. Bart komt als eerste op de top aan. Joost komt een kwartiertje na Bart en de ongetrainde Peter komt na een lange tijd ook aan. Hij heeft onderweg een gedicht bedacht en haast zich om dit op papier te krijgen. Even later draagt hij het gedicht voor aan de anderen. Er wordt nog een foto gemaakt met de zes mensen en daarna beginnen ze aan de afdaling, maar als Peter overmoedig wordt, verliest hij de macht over het stuur, valt en is op slag dood. Peter wordt naar het ziekenhuis gebracht en daarna naar Nederland. Laura verdwijnt, ze is zelfs niet bij Peters begrafenis geweest.
Dertig jaar later krijgt Bart plotseling een vriendschapsverzoek via Facebook van Laura Guazzi. Ze regisseert een theaterfestival in Avignon en wil graag haar vrienden van vroeger weer ontmoeten. Als Bart naar Den Haag gaat voor de uitreiking van de Spinozaprijs, blijkt dat David en André ook een vriendschapsverzoek ontvangen hebben van Laura, die hen ontmoeten wil bij de Mont Ventoux. De vrienden spreken af in een door David geregelde villa. Ze willen graag weten waarom Laura zo’n lange tijd niets van zich heeft laten horen.
David, André, Joost en Bart gaan weer trainen voor de tweede beklimming van de Mont Ventoux. Een aantal weken later gaan ze naar de villa. Een dag nadat zij zijn aangekomen, komen ook Anna, de dochter van Bart, en haar vriend Lennart aan.
Bart heeft zonder dat de anderen het weten al contact gezocht met Laura en afgesproken om alvast wat te gaan drinken. Als hij later weer terug in de villa komt, is Joost woedend omdat er op de voorpagina van De Telegraaf staat dat hij plagiaat gepleegd heeft bij zijn snaartheorie.
Als Laura een dag later ook bij hen in de villa komt, vertelt ze tijdens een etentje over haar man en haar leven sinds Peters ongeluk. Ook vertelt ze dat ze samen met Peter net zo deed als in de film ‘The Night Porter’, die ze vroeger gezien hebben bij Peter. Bart voelt zich misbruikt omdat de vrijpartij dus niet vrijwillig was.
Bart en Joost krijgen ruzie in de villa, Bart wordt zo boos, dat hij de vergroting van de meegenomen foto stukslaat op Joost zijn hoofd.
De volgende dag zal de Mont Ventoux opnieuw beklommen worden door de mannen. David zijn conditie blijkt zo slecht te zijn dat hij halverwege bij Laura in de auto stapt. Bart begint te hallucineren en denkt dat hij Peter voor hem ziet rijden, maar kan hem net niet inhalen. Bart en André bereiken uiteindelijk samen de top, Joost komt na een zware beklimmen later aan, maar voelt zich zeer voldaan. Als ze even later in het restaurant op de top hun overwinning willen vieren, komt Laura met een verrassing, ze leidt een blinde man het restaurant binnen van een jaar of dertig die sprekend op Peter lijkt. Het is Willem, haar zoon. Dat was meteen ook de reden waarom ze na Peter zijn dood gelijk verdween, ze was zwanger van hem. Bij de afdaling stoppen ze nog even bij de plek waar Peter verongelukt is. André trekt zijn shirt uit en hangt dit over het paaltje waar Peter tegenaan sloeg. Een windstoot rukt het ervan af en het shirt dwarrelt naar benden.
Joost, André en David zijn later een café begonnen op de plek waar eerst Davids reisbureau zat. Overal aan de muur hangen foto’s van wielrenners en boven de deur hangt de foto van de zes vrienden.
Op een avond komen ze met zijn allen bijeen om het door Bart geschreven boek, Spinoza demarreert, te promoten. Bart overhandigt het eerste exemplaar aan Laura. Er wordt op getoost en er wordt een foto gemaakt van de mensen op het podium.
De opdracht:
Ik zou Ventoux zeker aanraden aan andere leerlingen. Bijvoorbeeld doordat het zo duidelijk wordt beschreven wat er gebeurt, dus met heel veel details, daardoor zie je het verhaal ook snel voor je. (zie bijv. blz 82) "Als Peter niet zat te schrijven of lezen, keek hij films. Op zijn kamer had hij een grote televisie en een videorecorder, een Philips N1700. Erboven stonden op twee boekenplanken tientallen videocassettes. Peters collectie bestond louter uit Italiaanse films. Volgens hem waren Italiaanse regisseurs de enigen die gefilmde literatuur maakten."
Het is ook een leuk boek doordat er meerdere verhaallijnen door elkaar heen lopen. Één verhaallijn in het heden en één in het verleden. De verhaallijn van het verleden die begint wanneer de vriendschap van de vijf vrienden ontstaan en gaat door tot aan het trainen voor het beklimmen van de Mont Ventoux, wat daar ook bij hoort is de dood van Peter en de begrafenis. De verhaallijn van het heden start bij de reünie van de vrienden en de uitreiking van de Spinozaprijs. Ze gaan daarna met z'n allen naar de villa bij de Mont Ventoux. De verhaallijn eindigt met de promotie van het boek: Spinoza demarreert, geschreven door Bart.
Omdat het verhaal in ik-vertelperspectief is geschreven leest het ook heel fijn, doordat je het steeds ziet vanuit dezelfde persoon. De ik verteller is Bart Hoffman en het wordt verteld in de verleden tijd.
Als je naar de verteltijd en de vertelde tijd kijkt zit een groot verschil tussen. De verteltijd is 277 bladzijdes en de verteld tijd is van 1980-1982 en in 2012. Dat komt doordat er over een groot deel niks wordt verteld. Je leest vooral 'in 2012', dat is bijna het hele boek. Maar een paar bladzijden gaan over 1980-1982. Dat is erg fijn om te lezen, doordat het vooral in het heden is geschreven (2012 dus). Dus er zitten ook flashbacks in het verhaal, want dat zijn die paar bladzijden van 1980-1982. (zie blz. 52 over 1980, blz. 60 over 1981 en blz 98 over 1982)
Wat ook erg leuk aan het boek is, is dat alle personages goed zijn uitgewerkt. Je weet veel over alle personages, zowel de hoofdrolspeler als de bijrollen. Van Bart Hoffman weet je bijvoorbeeld dat hij misdaadverslaggever is en enkele jaren geleden is gescheiden. Hij heeft een dochter, Anna, met wie hij het goed kan vinden. Hij heeft in 1982 de Mont Ventoux beklommen, met vier vrienden. Peter is daarbij omgekomen. Dan heb je Joost, hij heeft rijke ouders. Hij is wetenschapper en heeft daarvoor Spinozaprijs gekregen. Maar hij wordt ook van fraude verdacht. Hij krijgt erge ruzie met Bart, en de foute dingen blijken in zijn genen te zitten. Ook over de rest van de personages weet je veel, daardoor kan je je gemakkelijk inleven in die persoon.
Het boek is erg realistisch, dit verhaal zou namelijk zo echt kunnen zijn gebeurd. Want je leest niks in het boek waarvan je denkt dat het in het echte leven niet zou kunnen gebeuren.
Tot slot het thema van het verhaal, dat is volgens mij dat je moet leven met de dag en niet in het verleden blijven. Want in het boek worden veel uitspraken gedaan over tijd (zie bijv. blz 39 onderaan, blz 214), stilstand, keuzes, beweging, en het verleden. Als je het boek leest, dan maakt het duidelijk dat wat er ook gebeurd je door moet gaan met je leven en dat je niet te lang stil moet blijven staan bij sommige gebeurtenissen.
Ik zou Ventoux zeker aanraden aan andere leerlingen. Bijvoorbeeld doordat het zo duidelijk wordt beschreven wat er gebeurt, dus met heel veel details, daardoor zie je het verhaal ook snel voor je. (zie bijv. blz 82) "Als Peter niet zat te schrijven of lezen, keek hij films. Op zijn kamer had hij een grote televisie en een videorecorder, een Philips N1700. Erboven stonden op twee boekenplanken tientallen videocassettes. Peters collectie bestond louter uit Italiaanse films. Volgens hem waren Italiaanse regisseurs de enigen die gefilmde literatuur maakten."
Het is ook een leuk boek doordat er meerdere verhaallijnen door elkaar heen lopen. Één verhaallijn in het heden en één in het verleden. De verhaallijn van het verleden die begint wanneer de vriendschap van de vijf vrienden ontstaan en gaat door tot aan het trainen voor het beklimmen van de Mont Ventoux, wat daar ook bij hoort is de dood van Peter en de begrafenis. De verhaallijn van het heden start bij de reünie van de vrienden en de uitreiking van de Spinozaprijs. Ze gaan daarna met z'n allen naar de villa bij de Mont Ventoux. De verhaallijn eindigt met de promotie van het boek: Spinoza demarreert, geschreven door Bart.
Omdat het verhaal in ik-vertelperspectief is geschreven leest het ook heel fijn, doordat je het steeds ziet vanuit dezelfde persoon. De ik verteller is Bart Hoffman en het wordt verteld in de verleden tijd.
Als je naar de verteltijd en de vertelde tijd kijkt zit een groot verschil tussen. De verteltijd is 277 bladzijdes en de verteld tijd is van 1980-1982 en in 2012. Dat komt doordat er over een groot deel niks wordt verteld. Je leest vooral 'in 2012', dat is bijna het hele boek. Maar een paar bladzijden gaan over 1980-1982. Dat is erg fijn om te lezen, doordat het vooral in het heden is geschreven (2012 dus). Dus er zitten ook flashbacks in het verhaal, want dat zijn die paar bladzijden van 1980-1982. (zie blz. 52 over 1980, blz. 60 over 1981 en blz 98 over 1982)
Wat ook erg leuk aan het boek is, is dat alle personages goed zijn uitgewerkt. Je weet veel over alle personages, zowel de hoofdrolspeler als de bijrollen. Van Bart Hoffman weet je bijvoorbeeld dat hij misdaadverslaggever is en enkele jaren geleden is gescheiden. Hij heeft een dochter, Anna, met wie hij het goed kan vinden. Hij heeft in 1982 de Mont Ventoux beklommen, met vier vrienden. Peter is daarbij omgekomen. Dan heb je Joost, hij heeft rijke ouders. Hij is wetenschapper en heeft daarvoor Spinozaprijs gekregen. Maar hij wordt ook van fraude verdacht. Hij krijgt erge ruzie met Bart, en de foute dingen blijken in zijn genen te zitten. Ook over de rest van de personages weet je veel, daardoor kan je je gemakkelijk inleven in die persoon.
Het boek is erg realistisch, dit verhaal zou namelijk zo echt kunnen zijn gebeurd. Want je leest niks in het boek waarvan je denkt dat het in het echte leven niet zou kunnen gebeuren.
Tot slot het thema van het verhaal, dat is volgens mij dat je moet leven met de dag en niet in het verleden blijven. Want in het boek worden veel uitspraken gedaan over tijd (zie bijv. blz 39 onderaan, blz 214), stilstand, keuzes, beweging, en het verleden. Als je het boek leest, dan maakt het duidelijk dat wat er ook gebeurd je door moet gaan met je leven en dat je niet te lang stil moet blijven staan bij sommige gebeurtenissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten