Lezen voor de lijst vwo 5 - boek 4

Titel: Magnus
Auteur: Arjen Lubach
Jaar uitgave: 2011
Uitgeverij: Podium
Plaats: AmsterdamAantal pagina's: 318
Genre: ontwikkelingsroman, reisroman, Young Adult


Samenvatting van het boek:
De niet zo bekende jonge toneelschrijver Merlijn Kaiser heeft het moeilijk: zijn grote liefde Caro (op wie hij al verliefd is sinds de stedenreis in 5 vwo) heeft hem verlaten voor een Amsterdamse singer-songwriter, hij bezoekt zijn vrienden niet meer en hij krijgt de epilepsie waar hij sinds zijn achtste aan lijdt, niet onder controle. Dan gebeurt er plots iets erg vreemds: hij wordt opgebeld door de fraudebestrijdingsdienst van zijn creditcardbedrijf, met de vraag of hij een paar dagen geleden in een Zweeds pretpark zo'n 1650 euro heeft uitgegeven. Hoewel Merlijn zelfs nooit in Zweden is geweest, zegt hij: 'Ja.'Plotseling heeft Merlijn een nieuw doel in zijn overhoop gegooide leven: de dief van zijn creditcardgeld opsporen in Stockholm, Zweden. Hij werkt aan een nieuw toneelstuk en van het voorschot dat hij heeft gekregen kan hij makkelijk op reis. Eenmaal in Zweden blijkt de zoektocht naar de fraudeur zich ongemerkt uit te breiden. Hij ontmoet mensen die hem een heel andere kijk geven op zijn eigen leven en doet een schokkende ontdekking.

(gehaald van: https://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/m/magnus/ )

Opdracht: 
Ik zou dit boek, Magnus van Arjen Lubach, zeker aanraden om te lezen. Ten eerste zit in dit boek veel afwisseling in de tijd. Soms heb je dat 2 alinea's over een bepaalde tijd gaan en dan daarna weer naar een hele andere tijd. Dit zorgt voor veel variatie, ook leest dit fijn want zo heb je veel afwisseling in het verhaal. Wel moet je hierdoor je aandacht er goed bij houden, want anders snap je het op een gegeven moment niet meer, maar dat is met dit boek heel goed te doen.
             Ook zijn de gedachtes van de hoofdpersoon, Merlijn, in dit boek heel duidelijk beschreven. Zoals in dit stukje: "'Hebt u bijna zestienhonderdvijftig euro uitgegeven in een pretpark in Zweden?' Ik dacht na. Eerst over de mogelijkheid dat ik dat echt was geweest. Dat het echt tien jaar later was en ik jaren was vergeten. Daarna zag ik de spullen van Caro staan in de badkamer: deodorant, een elektrische tandenborstel. Ik dacht aan Lucas en Walter, aan Pacific Parc. Ik dacht aan de buschauffeur in China die heimwee had gekregen tijdens zijn werk en een taxi naar huis had genomen." (blz. 31) En zo gaat dit nog wel even door. Je ziet in dit stukje niet alleen dat je heel veel van zijn gedachtes te weten komt, maar ook dat het heel erg in detail beschreven is. Ook hierdoor wordt het verhaal erg duidelijk, want je krijgt een heel breed beeld van wat erg precies gebeurt en hoe de omgeving er uit ziet.
Nog een klein stukje uit het boek waar met heel veel details worden geschreven. "'Ben je een reisjournalist?' vroeg het meisje achter de bar. Ze sprak Engels met een accent dat anders klonk dan dat van de Zweden die ik had ontmoet. 'Reisjournalist?' 'Ja. Van die eenzame types met een net iets te slechte camera en een computer. 'Ze wees op mijn spullen. 'Ze zitten hier vaak. De pittoreske bed-and-breakfasts te beschrijven, terwijl ze zelf in een viersterrenhotel slapen. En aan het eind van de middag zetten ze het op een zuipen.'" (blz. 78)
              Het verhaal is geschreven in het ik-perspectief. De hoofdpersoon is Merlijn Kaiser, van hem kom je dus heel veel te weten, ook van zijn gedachtes en handelingen. Hier heb je veel voordeel aan, omdat het verhaal zo erg duidelijk wordt. Een voorbeeld waaruit je kan halen dat het in het ik-perspectief is geschreven: "'Ben jij zo'n journalist die denkt dat iedereen een verhaal bij zich draagt? Dat er in iedereen een boek zit, of een film?' Ik dacht na. Ik was niet eens een journalist, laat staan een journalist die denkt dat iedereen een verhaal bij zich draagt. De dagen in het ziekenhuis waren mijn verhaal, dacht ik. Het eerste verhaal dat mij was verteld. En zo was ik geworden. Anders, met grote kans op uitval." (blz. 147)
               Het motto van dit boek is van Erwin Olaf. "Soms ben ik in mijn eigen huis. Dan zit ik thuis op mijn bank en dan denk ik: ik wil naar huis." Dit motto past heel erg goed bij dit boek, je niet thuis voelen op een plek. Je een vreemdeling voelen in je eigen omgeving. Dit is heel goed van toepassing op de hoofdpersoon Merlijn.
Het boek is in drie delen verdeeld, die worden Akten genoemd. Het is niet toevallig dat de delen Akten genoemd worden. Want Merlijn Kaiser is immers een toneelschrijver en die verdeelt de episode van zijn in het leven geroepen stuk in Akten. Die Akten zijn weer onderverdeelt in verschillende hoofdstukken waardoor het erg overzichtelijk wordt.
               Ook is het een erg spannend boek, want wie zou nou Merlijn zijn creditcard misbruiken en waarom doet diegene dat?
Als laatste het einde, het boek heeft een open einde. Het eindigt met Merlijn die een epileptische aanval krijgt en met zijn hoofd op de stoep valt. "Laat het kort duren, dacht ik nog, laat het voorbij zijn voor ik mezelf open heb getrild aan het grind voor mijn voeten en ik schuimend de aarde naar binnen hap. Laat het kort duren. En toen begon het. Het was hier. En in dat insult, in die afwezigheid, in dat niets, daar bevind ik me nu." (blz. 268) Door dat het boek een open einde heeft, zet het je aan het denken en wil je eigenlijk weten hoe het met Merlijn afloopt.
              Kortom: genoeg redenen waarom je dit boek moet gaan lezen, het is vooral erg spannend en het leest gemakkelijk. Echt een boek waarbij je steeds wilt weten wat er verder gaat gebeuren.